Program w postaci ulotki: KLAMRA 2024

TEATR ÓSMEGO DNIA – I rozstawili namiot wśród nas

22 marca (środa) // 21:00

TEATR ÓSMEGO DNIA // "I rozstawili namiot wśród nas"

 

SCENARIUSZ, TEKSTY, SCENOGRAFIA, REŻYSERIA, KOSTIUMY, REŻYSERIA ŚWIATEŁ: Adam Borowski i Marcin Kęszycki
MUZYKA: Szczepan Kopyt i Piotr Kowalski
CHOREOGRAFIA: Kacper Lipiński
WSPÓŁPRACA: Przemysław Mosiężny, Piotr Najrzał, Jakub Staśkowiak
KOSTIUMY "OLBRZYMÓW" NAMALOWAŁ: Staszek Szumski
OBSADA: Adam B. i Marcin K.
PREMIERA: 19 listopada 2015
 
O namiotach rozbijanych w centrach wielkich miast.
O artystce-rewolucjonistce
O nieodbytym spacerze i przebytych drogach.
O ucieczkach z gorszego świata.
O codziennych lękach i metafizycznym strachu.
O nas samych.
 
Bohaterkami spektaklu są dwie kobiety, które na pozór niewiele łączy: Judith Malina oraz Elżbieta Zielińska. Pierwsza z nich to artystka i rewolucjonistka żydowska, współzałożycielka jednego z najsłynniejszych teatrów awangardowych – The Living Theatre. Kilka lat temu eksmitowano ją z siedziby teatru. Trafiła do domu opieki społecznej i tam niedawno zmarła. Elżbieta Zielińska to bezdomna, która przez kilka lat mieszkała na trawniku między torami tramwajowymi a przelotową ulicą Poznania. Kiedy przewieziono ją do domu opieki w Gdańsku, uciekła stamtąd i ślad po niej zaginął. Spektakl jest również opowieścią o aktorach.
 
Z recenzji:
Adam B. i Marcin K., naznaczeni pogmatwaną polską historią, teraz przyglądają się rozstawianym na całym świecie namiotom: w centrach wielkich miast, na blokowiskach, na Majdanie – namiotom uchodźców z gorszego świata, próbującym pooddychać lepszym powietrzem choć przez chwilę, zanim ktoś znów ich wyrzuci.
Ta rozmowa jest jednocześnie pretekstem do refleksji nad pozycją aktora „po przejściach” oraz wymaganiami, jakie stawia najnowsza scena. Czy wypada mu się jeszcze rozebrać? Czy chce mu się jeszcze zagrać kobietę? Czy fizycznie jest dość sprawny? Czy nie zapomni tekstu? Borowski i Kęszycki traktują się z dystansem, odsłaniając niektóre techniczne tajniki aktorskiej pracy, a jednocześnie wyśmiewając te obawy. Na scenie przecież jest miejsce na wszystko.
Na scenie można też rozstawić kolorowe namioty i nikomu nie będą przeszkadzać. Staje się ostatnim azylem artystów, wykluczonych i uchodźców. Tylko tutaj namioty wyglądają pięknie, emanując ciepłym światłem i życiem. Niestety, metateatralne żarty aktorów przypominają nam, że to tylko fikcja. Na zewnątrz coraz więcej jest strachu – również przed tym, że i sceny w końcu zabraknie.
Anna Rogulska
 
Teatr Ósmego Dnia powstał w 1964 roku (jako Studencki Teatr Poezji „Ósmego Dnia”). Inicjatorem powstania grupy był Tomasz Szymański, a za współzałożycieli uznać należy studentów polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (w tym Stanisława Barańczaka, Annę Bryłkę, Danutę Pawlinę i Lecha Raczaka). Obecnie teatr tworzą: Ewa Wójciak, Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski i Marcin Kęszycki. Teatr Ósmego Dnia zaliczany jest do legend polskiego teatru alternatywnego. Ósemki wsławiły się ważnymi spektaklami w duchu opozycyjnym tworzonymi w czasach PRL-u. Do najważniejszych zaliczyć należy: „Musimy poprzestać na tym, co tu nazywano rajem na ziemi…?” (1975), „Ach, jakże godnie żyliśmy” (1979), „Więcej niż jedno życie” (1981), „Raport z oblężonego miasta” (1983). Zaangażowanie polityczne teatru wywołało represje ze strony władz, zespół został rozwiązany (1985), artyści teatru mogli wrócić do Polski dopiero po roku 1989, kiedy możliwe było kontynuowanie działalności. Teatr zyskał ogromne uznanie również za granicą, poza Europą wystąpił w Meksyku, Kolumbii, Brazylii, Wenezueli, Singapurze czy Korei Południowej. Uhonorowany był też wieloma nagrodami, w tym prestiżową Fringe First na festiwalu w Edynburgu (1985 r.).
Po upadku PRL artyści nie porzucili cechującej ich od początku postawy buntu i niezgody na zastaną rzeczywistość. Kolejne spektakle po transformacji ustrojowej celnie punktowały absurdy „nowego porządku”. Transformacjom ulegał za to język, którym posługiwał się teatr – w większości zespołowo reżyserujący spektakle. Od oszczędnych i symbolicznych projektów scenograficznych, po multimedia, które są nieodłącznym elementem najnowszych realizacji.
Teatr Ósmego Dnia jest stałym gościem toruńskiego festiwalu. Do tej pory zespół pojawił się na Klamrze sześciokrotnie ze spektaklami: „Tańcz, póki możesz” (Klamra ’1995), „Piołun” (Klamra ’1997), „Portiernia” (Klamra ’2004), „Teczki” (Klamra ’2007), „Paranoicy i Pszczelarze” (Klamra ’2010), „Osadzeni. Młyńska 1” (Klamra ’2012) oraz „Do władzy wielkiej i sprawiedliwej” (Klamra ‘2013). Ewa Wójciak była też gościem specjalnym Klamry w 2014 r.
 
teatr-ósmego-dnia

www.osmego.art.pl