DUŻA SCENA
20 marca (piątek)//godz. 19:00
Teatr KOMUNA// WARSZAWA//Paradise Now? Re//Mix Living Theatre
Reżyseria: Komuna Warszawa
Występują: Komuna Warszawa
Premiera: 3 listopada 2013 r.
fot. Kasia Chmura Cegiełkowska/teatralna.com
Komuna//Warszawa przypomniała jeden z najważniejszych spektakli teatru politycznego – Paradise Now! The Living Theatre. Zdjęcia nagich aktorów nawołujących do anarchistycznej rewolucji tutaj i teraz są ikonami rewolty lat 60. Od premiery Paradise Now! minęło 45 lat – Komuna//Warszawa sprawdza, co się zmieniło od tego czasu w teatrze i w polityce. Co jest prawdą w artystycznym zaangażowaniu, a co spektaklem dla publiczności? Czy sztuka partycypacyjna ma sens? Jak sztuka nie zmienia świata? The Living Theatre niedawno został eksmitowany ze swojej siedziby w Nowym Jorku. Judith Malina – liderka grupy – trafiła do domu opieki. Odwiedziliśmy ją tam i zapytaliśmy, czym jest Raj i jak do niego trafić…
„Paradise Now” był krzykiem za wolnością, indywidualnością, pokojem, próbą stworzenia przez teatr innego, utopijnego świata. Po kilku spektaklach The Living Theatre dostał zakaz wystawiania go w USA, artyści musieli uciekać do Europy. Rewolucjoniści jednak nie poddali się, działają do dziś, choć ich współczesne sztuki nie wywołują już takiego zamieszania. Aby przygotować remiks, artyści z Komuny Warszawa pojechali do Nowego Jorku, tam odwiedzili przytułek dla emerytowanych artystów, w którym mieszka Judith Malina. – To było niezwykłe spotkanie – przyznaje Laszuk. – Dwa lata temu zespół, który miał wielki wpływ na światowy teatr, został wyrzucony ze swojej siedziby na Manhattanie. Ale Judith wciąż tryska energią, szykuje premierę. Wciąż wierzy, że sztuka może zmienić świat.
Natalia Mazur, „Gazeta Wyborcza Poznań”
W cyklu re//mix realizowanym w latach 2010-2014 Komuna//Warszawa prezentowała nowe interpretacje klasycznych dzieł, przede wszystkim z dziedziny teatru i tańca, a także literatury i filmu. Dzieła te, niektóre już lekko zapomniane, niegdyś zmieniły świadomość osób dziś zajmujących się „dziwnym” teatrem – interdyscyplinarnym, poszukującym, sytuującym się na pograniczu teatru wizualnego, performance art, sztuk plastycznych i działań społecznych. Tworzą swoisty kulturowy kanon, określają gust i styl, są autodefinicją własnych źródeł i inspiracji – punktami odniesienia. Pomysłodawcą cyklu jest Tomasz Plata a podsumowaniem cyklu jest książka re//mix pod redakcją Tomasza Platy oraz Doroty Sajewskiej wydanej wspólnie przez Instytut Teatralny, Komunę//Warszawa oraz Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
Komuna Otwock/Warszawa założona została w 1989 roku przez Grzegorza Laszuka i Pawła Stankiewicza. Idea alternatywnego teatru politycznego zrodziła się z anarchistycznego buntu wobec minionego i kształtującego się ustroju. Na sceny teatralne droga Komuny wiodła przez spontaniczne akcje społeczne i punkową muzykę. Do najważniejszych spektakli początku działalności teatru należą: Stefan albo sens życia (1995), bez tytułu (1996), Trzeba zabić pierwszego boga (1999). W tych latach zespół zdobywał nagrody na najważniejszych polskich festiwalach: Łódzkich Spotkaniach Teatralnych, poznańskiej Malcie oraz toruńskich Poboczach Teatru. Kolejne premiery zamknięte były w cykl „Dlaczego nie będzie rewolucji?”, powstały trzy spektakle: Design/Gropius (2002), Perechodnik/Bauman (2004) oraz Przyszłość świata (2006). W roku 2009 grupa ogłosiła zakończenie działalności pod ówczesną nazwą i rozpoczęcie pod szyldem Komuna//Warszawa, stwierdzając: „Komuna Otwock nie spełniła swojej obietnicy bycia rewolucyjno-anarchistyczną wspólnotą działań, która poprzez działania artystyczne będzie zmieniała struktury, wyobrażenia i praktyki społeczne. Okazało się to niemożliwe, bo wydaje się, że działalność artystyczna ma żaden albo znikomy wpływ na życie społeczne” (www.komuna.warszawa.pl).
Komuna Otwock/Warszawa gościła na Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych pięciokrotnie. W toruńskiej Od Nowie zadebiutowała spektaklem Trzeba zabić pierwszego boga (Klamra ’2000) inspirowanym historią z Mircei Eliadego. Kolejnym przedstawieniem był Perechodnik/Bauman (Klamra ’2006) – w którym twórcy zderzyli wspomnieniową książkę Czy ja jestem mordercą? żydowskiego policjanta Calela Perechodnika z naukowym wywodem Nowoczesności i zagłady Zygmunta Baumana. Kolejną propozycją zaprezentowaną w Od Nowie była Przyszłość świata (Klamra’ 2008) zamykająca trylogię „Dlaczego nie będzie rewolucji?” inspirowana historią terrorystycznej grupy Baader-Meinhof. Kolejnym z przedstawień był – wystawiony już pod szyldem Komuny//Warszawa – spektakl Księgi (Klamra ’2011) z postaciami-symbolami: Richardem Buckminsterem Fullerem i cesarzem Yongle. Na Klamrze ‘2013 zespół pokazał spektakl Sierakowski, który był inspirowany założycielem i redaktorem naczelnym „Krytyki Politycznej”.